De 4e Wijk is altijd een beruchte buurt geweest. In de 17e eeuw was het Spaans garnizoen in de nabijheid gelegerd. In de 19e eeuw werd de wijk De Parochie van Miserie, het Sint Andrieskwartier, de Luizenmarkt genoemd. Het lompenproletariaat woonde er. De smalle straatjes en duistere gangetjes werden, na zonsondergang, niet betreden door de burgerij. Het socialisme schoot er wortel tussen de dokwerkers die er woonden. Men noemde de wijk ‘De Rode Burcht’. Toch bleven de bewoners zeer devoot. Bewijs zijn de vele O.L.Vrouwebeeldjes op de hoeken van de straten. Tijdens WO II teisterden honger, koude en ellende de wijk. Met veel humor trachtte men te overleven. Dit alles speelt zich af in een zeer oud cafeetje “’t Floeren Gat”, een overblijfsel uit vroegere eeuwen. Tegen de Sint-Andrieskerk geplakt, lopen er onderaardse verbindingen tussen kerk en herberg. Via een onzichtbaar luik in het cafeetje bereikt men een labyrint van kelders, gangen en vluchtwegen naar andere wijken en naar onderaardse ruien.